Puerto Maldonado dag 3

14 september 2018 - Puerto Maldonado, Peru

Wederom 41 graden! Alles in slow motion. Alleen de eerste uren zijn goed te doen. Vanmorgen gingen we met de boot naar een meer om te kijken of we de reuzenotters konden spotten. We waren nog maar net onderweg of we zagen een groepje van 5 otters. Op afstand volgden we ze. Aan de andere kant van het meer gingen ze naar hun burcht, alwaar ze hun visvangst opaten, enorme joekels van vissen. De vader otter was ongeveer 3 meter lang! Otters blijven altijd als gezin bij elkaar. Nadat we de nodige foto's hadden genomen gingen we op Piranha's vissen. In het begin ging het prima, maar na 4 piranha's was het gebeurd. Op de terugweg kwamen we de otters zowaar weer tegen. Ze waren weer aan het jagen. Het schijnt dat otters 5 kg vis per dag nuttigen. Victor gaf aan dat hij in geen 2 weken otters had gezien. Na de lunch werd het tijd voor een bezoekje aan een farm. Hier zagen we welke groenten en fruit allemaal geteeld werden. Wat opviel was dat niks verspild wordt, alle delen worden ergens voor benut. Maar al het werk werd met de hand gedaan. Uiteindelijk is het werk op de farm net genoeg om rond te komen voor een boer. Ook hier waren de mensen weer uiterst vriendelijk. Na terugkomst hadden we weer even wat relaxtijd, hard nodig met deze temperatuur. Al hielp douchen ook maar 5 minuten, want je was binnen de kortste keren weer drijfnat. We gingen onze laatste diner aldaar tegemoet. Ondanks dat wij de Engelse dames regelmatig in de gesprekken betrokken kwam er niet echt veel terug. Na het eten waren ze direct vertrokken en ook onderling praten moeder en dochter niet veel tegen elkaar. Ze "vergaten" zelfs afscheid te nemen van onze gids. Hij begeleidde vanaf die laatste avond een andere groep. Op het laatst trok hij wel steeds meer naar ons toe en zo hadden we nog een paar leuke gesprekken waarin naar voren kwam dat hij wel heel trots op zijn vrouw en kinderen was. Op onze laatste avond hadden we besloten dat we toch nog even met z'n allen de nationale Peruviaanse drank, Pisco Sour, moesten nuttigen. De barjongen moest even hulp vragen van de beheerder, maar het resultaat mocht er zijn. Het eten in Puerto Maldonado was van iets mindere kwaliteit dan in de rest van de hotels, maar het kan niet altijd feest zijn zullen we maar zeggen. Het was nog wel even gezellig om de nieuwe groep te zien die Victor moest begeleiden. Zo konden we ze alvast wat van onze ervaringen delen met hen.